Mooi, want ik heb er namelijk drie en mijn boefjes zijn het allerbelangrijkste in mijn leven! Hun vader en ik zijn als vrienden uit elkaar gegaan, ja dat kan echt, we zijn gewoon te jong getrouwd, bleven voor de kids nog bij elkaar, maar toen hij aangaf dat hij iemand had leren kennen en eigenlijk met haar een toekomst verder wilde hebben we besloten dat het beter zou zijn voor de kinderen om twee gelukkige gezinnen te hebben om in op te groeien dan 1 ongelukkig. We hebben de opvoedkundige taken goed verdeeld, wonen redelijk docht bij elkaar, en het gaat goed momenteel. Ik merk alleen dat, zeker als de kids niet bij mij zijn, ik het alleen zijn steeds minder leuk ga vinden. Misschien loopt er ergens een leuke lieve man rond in een beetje vergelijkbare situatie?