Ik ben nu alweer bijna 2 jaar alleen en merk steeds meer dat ik dit super ongezellig vind.Ik ben een mensen mens en kan er dan ook niet aan wennen om buiten al mijn lieve vriendinnenn en familie alleen te zijn. Ik mis het om speciaal met iemand verbonden te zijn.
Om plannen te maken voor wat dan ook, Iemand om bij te schuilen, die mij af en toe op de rem kan zetten, maar waar ik af en toe ook mee kan sparren. Waarmee ik kan lachen, maar ook iemand die mij de ruimte kan geven, want af en toe een beetje ruimte voor mijzelf, doet mij goed en ben ik loyaal aan de mensen om me heen.
Natuurlijk heb ik net zo als iedereen mijn nukken en grillen, maar ben er goed op aanspreekbaar en heb ik eens ongelijk, dan zal ik het ook grif toegeven. Spreekt mijn beschrijving jou aan en zou jij de moeite willen doen om mij te leren kennen, dan zou ik het fijn vinden van jou te horen.

Groetjes
Erin