Ik ben nu 45 en op de een of andere manier is het ineens een hele mijlpaal en ga ik over bepaalde dingen anders nadenken. Ik ben alweer even gescheiden en heb daardoor wel een kleine beetje verlatingsangst ontwikkelt. Daarom durfde ik ook niet eerder weer aan een nieuwe relatie te beginnen. Maar ik ben ook bang dat ik zo jong al helemaal alleen achterblijf en daarom heb ik voor mijzelf besloten dat ik mijn angst maar moet proberen opzij te zetten en toch iemand te vinden die wat geduld heeft met mij. Je moet ervoor kunnen zorgen dat je mij alle vertrouwen geeft en mij belangrijk vind. Daardoor voel ik mij misschien wat minder snel bang, angst om toch weer in de steek gelaten te worden. Meer vraag ik op dit moment niet dus ik hoop dat er iemand is die zich in mij wil verdiepen.Heel veel liefs van anneke